Rij ervaring na alle veranderingen

Op gevaar van enige blog diarree door veel posts binnen korte tijd te plaatsen, toch maar een kort verhaaltje over mijn rij ervaringen sinds de veranderingen door mijn vader en Stephan en mij zelf.

Er zijn vier essentiële dingen aangepast waardoor de “rijbeleving” flink veranderd is.

1. Ketting vervangen
2. Elektra
3. Met polyester scheurtjes gerepareerd en diverse delen verstevigd
4. Banden

Ketting

De kettingen vervangen lijkt een voor de hand liggende, maar ik stelde dat al een paar jaar uit. Ook er van overtuigd dat het wel mee viel. De voorste ketting (quest 1 heeft nog een ouderwetse tussenas) leek als eerste aan de beurt, dus die alleen besteld bij velomobiel.nl. Samen met 2 voorbladen (43 en 53 tands) en een pignon (11-28) zat het allemaal in een uurtje prutsen er in. Het grootste gepruts zat het in het goed geleiden van de ketting. Het is een lang end, die je toch er alleen in krijgt als de fiets op zijn zijde ligt. Had ik nou maar geen schroefjes gebruikt bij het herplaatsen van de bovenkant van de kuip… Na het proefritje bleek het gekraak en gerommel onderin misschien een beetje maar vooral niet verandert. Dus na wat gescharrel in mijn spullen de tas met de reserve ketting voor na de tussenas naar het achterwiel gevonden. Eigenlijk is deze bedoeld voor een 30 tands tussentandwiel, maar op mijn “watjes” 24 tands tussentandwiel blijft het gelukkig ook strak zitten icm de geleidewieltje. En na de volgende proefrit kwam er een vreemde stilte over de fiets. Wat een waanzinnige stilte! Oorsprong dus gevonden. Ik schat in dat ik nog wel een paar 1000 km kan rijden voordat de ketting vervangen moet worden door een nieuwe (samen met freewheel en tussentandwiel). Het zal zeker bijdragen aan de efficiëntie van de fiets. De vieze oude ketting is weg en de ketting verschuift niet meer over de afgepunte tanden. Maar vooral het kunnen horen is een enorme verandering van de rijbeleving. Hoort de banden zoeven!

Elektra

De elektra is een grote verandering in rij ervaring. Je moet je voorstellen dat in de oude situatie de accu zwaar en oud, de richtingaanwijzers en toeter defect en het voorlicht voor knipperde doordat het niet genoeg stroom kreeg van de oude loodaccu. De remlichtschakelaarhefboom verbogen, waardoor het ding het vooral deed als je de fiets in parkeerstand zet. Daarbij rammelde de lampjes in hun behuizing, waren draden op willekeurige plaatsen in de fiets gelegd en waren er een groot aantal gesneuveld.

Rechts voor de kijker links in het licht

Nu is dat heel anders. Alles is strak ingebouwd, werkt perfect en zonder mankeren, de accu doet het heel lang en is snel opgeladen. Als ik rem, dan is er licht en anders niet. Richting aanwijzen doet het en is heel duidelijk. Het valt me een beetje tegen hoe het in felle zon te zien is, maar dan is er toch zonder schuimkap te rijden, dus steek ik ook mijn vinger uit. Die vinger gaat nog steeds als vanzelf. Double dutch is niet onverstandig. Voor mijn rijbeleving is het een verademing. De eerste kilometers heb ik de neiging gehad om te controleren of het echt goed werkt, maar nu is het wel gewend. Ik vergeet nog steeds te toeteren, maar dat vind ik niet erg.

Polyester

Als laatste grote verandering op de rijbeleving de verstevigingen aan de carrosserie. Toen de kap er af lag en het wachten was tot Stephan tijd had in zijn drukke leven, had ik tijd om de binnenkant heel goed te bekijken. Mijn vader had al menig gaatje en scheurtje gevonden en gemaakt. Bijvoorbeeld een paar verstevigingsribben rond de zitplaats, die los zaten. Maar als je gaat “kersen plukken” vind je altijd meer. Eentje was eigenlijk toevallig toen ik op de bovenkant van de kuip leunde en een knak hoorde. Eenzelfde soort knak die ik hoor als ik instap.

Rolbeugel verstevigen. Het tape zorgde ervoor dat de vorm goed bleef tijdens het drogen. Bij de eerste poging zonder tape liet het los.

Nadere beschouwing zag ik dat de rolbeugel rechts los was gelaten van de kuip. Deze heb ik weer vast gezet met waarschijnlijk een overmaat aan polyester. Ook de  wielkasten konden wat extra zorg gebruiken. Zo kon je de achterkant van de achterwielkast een beetje indrukken en door het scheurtje naar buiten kijken. En zaten er nog een paar hele listige scheuren in de voorwielkasten die je alleen ziet als je de vering indrukt(oftewel op de wielkast drukt). Ook een ophanging van de stuurinrichting kon wat versteviging gebruiken. Mijn vader en ik hebben denk ik een paar honderd ml polyester en een meter mat (ah 10 cm breed) gebruikt om alles te verstevigen.

Maar dan merk je dat ook. Het gewicht is zijn verbetering zeker waard. Nu zijn dit soort belevingen behoorlijk subjectief, maar naar mijn idee deint de fiets minder en is trappen effectiever. Ook bochten gedrag lijkt wat voorspelbaarder. En bij het instappen zorgt de versterkte rolbeugel, dat ik mijn vertrouwde knakje niet meer hoor.

Banden

De Shredda en de Marathon. En talkpoeder.

Met de ketting misschien wel de belangrijkste verandering. Nu ik wat kilometers gereden heb met de Schwalbe Marathons 40-406 voor en de Shredda 47-406 achter, ben ik wel overtuigd dat het goed is. Ze rijden soepel, op relatief lage druk. De snelheid is zeker niet trager dan met de kojaks of durano plus. Het comfort is flink verhoogd. Het oppompen hoeft niet perse wekelijks maar misschien wel maandelijks. En ik verwacht minder lekke banden. Mits ik natuurlijk wel de juiste binnenbanden er in doe. AV6 is te klein en geven mooie knallen als je er een tijdje mee rijdt. AV7 is goed. (Had ik nou maar meteen naar de wijze woorden van mijn twitter vriendjes geluisterd). De service van ligfietsshop is trouwens super. Na mijn melding op twitter, stuurde ze meteen de AV7 op. Zonder dat ik er om vroeg!!

Rondom Autoventiel is ook erg fijn, naar mijn mening.

Ik zie toch af om de 40-406 Marathons te vervangen door 40-406 Shredda’s. Hoe aantrekkelijk snelheid en lage bandendruk is, de marathons hebben een ei vorm, waardoor ik verwacht dat je met de Shredda’s nog minder stuuruitslag hebt. Het is wel goed zo.

Verf

De enorme transformatie door de verandering van kleur en het egaal maken van de body, heeft niet veel bijgedragen aan het verbeteren van de wegligging. Op het geel van de bovenkant zie je er ook bar weinig van bij het fietsen. Wel aan de manier waarop ik met de fiets om ga. Er ligt nu standaard een fleece deken in de fiets voor als het op zijn kant moet. En ik leg de fiets dan heel voorzichtig op zijn zij. Toch anders dan het zonder kijken omleggen van de fiets op willekeurige plekken. En het maakt dat ik weer een neiging heb om de fiets te fotograferen op willekeurige plekken. En die trotse kop van mijn vader is natuurlijk onbetaalbaar.