Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat schreef op mijn blog. Maar ja, wat valt er te schrijven als alles goed gaat? Binnenkort dan ook een verslag van onze tandem. Want bij de aankoop ging niet alles goed achteraf, al zijn we blij met het heerlijk weekendje weg.
Maar nu dus iets vertellen over 8000 km. Dat is de afstand die ik gereden heb met de e-Quest. Vorig jaar was dat na een jaar 3800 km. En de rekenwondertjes onder jullie zullen opmerken dat het dit jaar dus 4200 km is. En dat is duidelijk meer. En daarbij heb ik ook nog op de Rainbow Lyra gereden (zal het 500 km zijn) en een volle 25 km met de Tandem. Dus dat is een aardige hoeveelheid geworden.
De fiets
Tandwiel wordt het uiteindelijk…
De Quest doet wat het moet doen, al is het wel een oudje aan het worden. De bobbel aan de onderkant is alweer afgesleten. Ik laat het maar even zo. Het tussenwiel is nu zover afgesleten dat het steeds meer een tussentandwiel aan het worden is. Daar zat een paar maanden geleden nog een vreemde plastic prop tussen die ik met veel geduld en geweld eruit heb gekregen.
Elektrisch is het een win-loose situatie. Het doosje die we bij het opnieuw maken van de electriciteit in de fiets gebruikt hebben is toch vochtig geworden. De knipper-relais is overleden, net als veel aansluitingen. Mijn soldergod heeft er een quickfix van gemaakt. Geen knipperlichten voorlopig, maar wel een beter en scherper werkend voorlamp. Ook
Voorkantje, met extra ledstrip omdat het elektra spul niet goed werkte. trouwens zo’n strip alleen is niet fijn in het donker.
het achterlicht/remlicht lijkt ergens op zijn donder gehad te hebben gekregen en lijkt niet meer zo scherp als dat het was. Later zullen we daar wel een oplossing voor vinden, of laat ik mij verleiden tot een superfix door de veloputer in te bouwen.
De motor doet wat een motor moet doen. En is de afgelopen tijd niet van slag geweest. Een aandachtspunt is de sensor bij het voorwiel. De draden zijn kapot gegaan. Het nadeel is dat als je hem aanzet en je gaat rijden, het display een error geeft. Maar het zakie doet het gewoon. De beperking is alleen uitgeschakeld. 3 leerpunten. Ten eerste: ik ben lui en maak het niet. Ten tweede: advies aan anderen is om een motor met vermogenssensor aan te schaffen, dan is een sensor bij het wiel niet nodig. Ten derde: Voor de beleving van het fietsen maakt het weinig uit of je 35 of 40 rijdt.
De zitkussen begint te slijten en door te zakken. Hij gaat ook al 15 of 20.000 km mee. Het was gemaakt van ventisit spul wat ikzelf aan elkaar heb genaaid. Een flinke klus om een paar tientjes te besparen. Voordeel was wel dat het dik en breed was, daardoor comfortabel. Mijn volgende koop ik echter lekker makkelijk bij ventisit of een ligfietsspecialist. Misschien zie ik wel iets bij Cyclevision?
Foutje van Schwalbe, maar toch lang mee kunnen rijden. Uiteindelijk was de versleten zijwang de reden om te vervangen.
De banden zijn wel heel bijzonder. In het begin van de Schwalbe Marathons, had ik wat problemen met een te smalle binnenband. Maar toen dat opgelost was rijd je er echt duizenden kilometers zonder problemen mee. De Shredda achter moet nu ook vervangen worden en die is nog ouder dan de Marathons. Wat wel een puntje is bij de voorbanden is dat ze ook slijten doordat ze tegen de wielkast aan komen. De zijwangen worden dan wel heel erg dun.
De verf van de Quest is zielig. Mijn vader heeft er hard aan gewerkt om het in een afwijkende kleurstelling te krijgen. Maar de grondlaag is niet goed gehecht, dus vallen er gaten in de kleur. Ik heb niet de moed om het hem nog een keer te vragen. En ik vind het tegelijkertijd ook niet mooi meer. Het oranje lijkt iets beter vast te zitten als de gele kleur. Maar de fiets zelf is niet echt vorm vast, dus ook veel sterretjes en scheurtjes. Nieuw is anders. Misschien een wrap?
Ook grappig is dat als je meer fietst, de behoefte tot dingen kopen veel praktischer worden en niet meer uit “ik wil het hebben”. Ik heb de theorie van de koude grond dat weinig in de fiets zitten er meer naar kijken is, dus ook meer noodzaak voelt om iets aan het uiterlijk of innerlijk te doen. Terwijl als je fietst die noodzaak wegvalt, omdat lekker fietsen al een kadootje op zich is.
Ikke
Als je meer beweegt voel je je beter. Dat is waar, als ik alles zelf zou doen. Nu merk ik dat ik nog steeds zonder motor snel verzuurde benen krijg. Maar ook merk ik op de Lyra meer kan fietsen zonder pijn. Een paar keer op stap geweest met de kinderen en wat langere afstanden gereden en dat gaat goed. Snelheid moet ik niet verwachten, maar met geduld komen we er wel.
Toen we ons eerste tochtje met de tandem maakte was die niet goed afgesteld. Daarbij ben je op een nieuwe fiets wat meer aan het stabiliteit zoeken en was het zadel veel te klein (een S! maat, blijkt achteraf). Die factoren bij elkaar zorgde dat ik bijzonder pijnlijke kniebanden kreeg. Een aantal weken niet zonder ondersteuning kunnen rijden, wat heel erg vervelend is. Nu gaat het langzaam weer beter en aankomende weekend ga we weer eens proberen op het “Gele monster”.
Toekomst
Een trommelrem schoonmaken is een te grote uitdaging bij een Quest.
Die wielkasten zijn het grootste nadeel van een Quest. Mijn volgende fiets wordt dan ook een fiets met open wielkasten. Ik kijk af en toe eens rond. En die Strada van beaubeau was wel heel erg mooi, maar net een tandem gekocht, dus even geen investering voor andere fietsen. Maar een Strada is denk ik een mooi opvolger voor de Quest. Betere bochten, makkelijker onderhoud aan de voorremmen, ietsie korter en mijn snelheid geeft de fiets voldoende aerodynamica. Het verschil met een Quest zal niet veel schelen bij 35-40 km/h. En vooral niet om dat Quest 1, niet de gladste is. Een DF heeft ook open wielen, maar is tweedehands zeer slecht te verkrijgen en nieuw best aan de prijs. Daarbij vraag ik me af of een e-DF wel zo handig te maken is. Daarbij vind ik een DF een supergave fiets, maar ook een elektrische aandrijving onwaardig. Misschien wachten tot Strada 1 te koop is. 😉
Quest nummer 1 
Pas boven de 35 km/u merk je verschillen tussen Strada en Quest.
Gezien mijn “kruissnelheid” aan “matige inspanning” ( 100 W ? ) iets van 35 km/u is heb ik vrijwel geen snelheids verschillen bemerkt. Praktisch ( woon-werk ) is er geen verschil voor mij.
Pas op een CV wedstrijd merkte ik forse verschillen : met de Quest kon ik vaak boven de 50 km/u komen en met de Strada niet. Maar voor mij is dat niet bruikbaar voor woon werk, dan guts ik van het zweet en ben te bekaf om het eerste uur erg productief te zijn :-)))
Precies. En daarbij is de handelbaarheid van een Strada iets beter dan een Quest, is het korter, de vorm wat eigenwijzer, etc.
Ik vraag me zelfs af of mijn oude quest wellicht even zwaar of zwaarder rijdt als een Strada.
Die 35km/h geldt bij windstil weer. Fiets je met tegenwind of vooral: schuin tegen, dan is een fies met gesloten wielkasten echt wel sneller dan een met open, ook bij lage snelheid.
Je kan een fiets met open wielkasten trouwens aerodynamischer maken met goed passende wielkasten/banden combi.
Voor Hans geldt denk ik dat hij behoorlijk voordeel kan halen uit een modernere, lichtere en stijvere fiets. De DF is hierin erg mooi maar je genoemde nadelen kan ik me goed voorstellen.
Nou ja, het ding weegt maar 45 kilo. 😉
Maar natuurlijk heb je gelijk. Een df is ver boven mijn budget. Daarbij is mijn oudste zoon daar al voor aan het sparen. Balen toen hij hoorde dat ze duurder zijn geworden….
De wind is inderdaad wel een dingetje. Ik weet echter niet of de lagere snelheid bij wind tegen kan opwegen tegen het gedoe met de remmen. Ik weet dat echt niet.
Een Strada of Mango is al ruim 14 kilo lichter (als je de kilo’s van de motor niet mee telt). Ook zou ik minder spullen mee kunnen zeulen.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe licht het rijdt met een moderne stijve velomobiel. Misschien eens serieus gaan daten in Dronten.
Qua banden ben ik erg op de Schwalbe Marathon voor en de Shredda achter gesteld. Een bijna niet lek te krijgen combinatie. Tot ze op zijn. Qua rolweerstand ook goed genoeg.
een mango heeft ook open fietskassen.
onverwoestbaar en eenvoudig in onderhoud
En is korter en heeft 3 gelijke grootte wielen, daarbij vergelijkbaar snel als de strada en compacter. Mango is absoluut geen slechte keus. Ik denk dat ik vooral de Strada mooier vindt. Daarbij zit daar geen tussenas op, wat ik ook een voordeel vindt. Het systeem is daardoor simpeler met een gewone derailleur achter.
Wat ik hoor is dat de Strada sneller is dan de Mango. Mango heeft als voordeel dat je hem verticaal kunt stallen onder een 2,6m plafond, de Strada niet.
Het stallen is geen probleem, want de fiets staat voor ons huis.
Ik denk dat het snelheidsverschil vooral boven de 35 merkbaar is. In mijn geval niet echt een probleem.
Gezien je wensen zul je met een Strada zeker geen miskoop doen, het is een fiets die het prima doet onder alle omstandigheden, en inderdaad wel wat voordelen heeft t.o.v. een fiets met dichte wielkasten. Die hoef ik niet op te sommen, dat deed je zelf al.
Ik ben dan zeker wel een gekkie dat ik het leukst vind om strada 1 te rijden.
Helemaal niet zo gek gedacht, je gaat dan van Q1 over naar S1, naast de genoemde voordelen verjong je de fiets ook nog eens 9 jaar! Win/win lijkt me…….;-)
Ik zou bijna gaan bellen.; )
Wat dacht je van M+276?
Die snap ik even niet.
Mango+ 276, ook een afgetrapt exemplaar :+
Haha, Dan is het voordeel van de s1, dat hij iets minder afgetrapt is.
Als die S1 nog steeds bij velomobiel.nl in bezit is; gewoon even vragen of je hem kunt kopen 😉
Klinkt als ten plan. Misschirn doe ik het ook nog. 😉