De plaatjes zijn verloren gegaan bij het overzetten naar WordPress. In het [intlink id=”160″ type=”page”]album[/intlink] kun je ze waarschijnlijk wel gemakkelijk terugvinden, staan ook op datum.
2000–3000: (december 2006 t/m 2 juni 2007)
28 juni 2007, 2930 km.
Ja hij doet het weer. Waarom het ding opeens zo veel slechter schakelt is me een raadsel, maar ik kan weer fietsen. Op naar de 3000 en meer.
27 juni 2007, 2910 km.
Vanavond Kali weer in elkaar zetten en hopelijk morgen weer fietsen.
25 juni 2007, 2910 km.
Vandaag het frame naar de lasser gebracht. Pastte precies in de auto. Daar is me uitgelegd dat het RVS een beetje bros is. Dat was te zien aan de scheur, waar wat korreltjes uitgesprongen waren. Het frame is inderdaad voor 3/4 doorgescheurd. Vanmiddag gaan we het feestvarken ophalen.
Toen ik dit weekend het frame zo bloot zag liggen, kon ik eens goed naar de geleiding van de ketting kijken (foto’s te zien door op het plaatje hiernaast te klikken). Ik denk dat het verplaatsen van het kettingwiel naar voren toe (nu achter het zitje, dan iets voor de bevestiging van het zitje) de geleiding dusdanig kan veranderen dat, ten eerste de ketting in de laagste versnelling meer ruimte heeft en ten tweede de ketting minder dicht langs het zitje gaat (en het dikste deel van je benen), waardoor ketting-viezigheid minder kans heeft. Ook kan de kettingbescherming (“hoogwaardig” gemaakt met coroplast) ietsje ingekort worden. Wat ook erg opviel is dat de derailleur erg te leiden heeft. De arm is wat beschadigd. Komt denk ik door de kuip die wat waggelt en dan tegen de arm komt. Maar ook dat de ketting hevig aan vervanging toe is. Dit verklaart ook het mindere schakelen (maar nog steeds binnen mijn norm) en het vaak van de voorblad afvallen.
20 juni 2007, 2910 km.
Afgelopen vrijdag stond ik bij te komen van de terugtocht. Ik keek nog wat verdwaasd in de fiets. Hé een ribbelig lijntje op het frame. Dat bleek dus een scheur te zijn. een dertig cm voor de trapas is de buis bijna helemaal doorgescheurd. Nu begrijp ik ook die andere las op de buis. Is al eerder gebeurd dus.
Zometeen even langs bij de lasser, kijken of die morgen of overmorgen tijd heeft.
11 juni 2007, 2866 km.
Het achterlicht ben ik onderweg verloren. Ik had al veel moeite om het glazen lampje te bevestigen aan het polyester. Rammeld steeds los. Het volgende lampje zou het liefst op dezelfde plaats komen, maar dan met een plastic buitenkant (voor de bevestiging en iets minder breekbaar) en het liefst iets meer lichtopbrengst. We gaan weer op jacht bij Conrad.
30 mei 2007, 2798 km.
Toen ik een paar dagen geleden naar mijn werk fietste liep de band linksvoor toch weer aan. Pissig uitgestapt en de boel eens opnieuw bekeken. Tja, je kunt dan kijken en waarnemen dat de band inderdaad tegen de wielkap aanloopt. Het is allemaal millimeter werk, maar het stinkt naar rubber als ik iets naar rechts draai tijdens het fietsen. Dat gebeurde gewoon te vaak om te negeren. (Er zijn nogal wat kleinigheden die ik vrolijk negeer tijdens mijn weldadige ritjes).
Om mijn irritatie te verminderen waren drastische maatregelen nodig. Eerst de probleemstelling opgezocht: de bevestiging van de kuip aan de voorkant zit teveel naar rechts. Daarbij vraag ik me steeds meer af of de wielen wel recht staan (zowel horizontaal (transversaal?) als verticaal). Daar kan ik nu niets aan doen.
Dus gereedschap gepakt en de voorbevestiging los gehaald. Daarna bruut naar links getrokken en zie daar, na enig overtuigend wringen komt de ruimte in de wielkap. De andere kant checken en vastzetten maar. Eh … nou, vastzetten lukt nog maar met 1 schroef (van de 2). De andere kan niet meer vastgezet worden. Hoe hebben we zo erg kunnen slapen dat we gewoon 2 cm uit het lood gaten hebben geboord in de kuip (3 man nota bene). Nu staat de kuip dus rechter, maar met 1 bout vast (en wat ondersteuning toegevoegd door stukjes binnenband tussen frame en kuip te plaatsen).
Mijn weg vervolgd en nog nooit zo lang 37 km/h weten vol te houden zonder wind. Was dat een verbeterde aërodynamiek of is het mijn ego die een boost heeft? We zullen het in de komende km’s gaan beleven.
19 mei 2007, 2771 km.
Een tochtje gemaakt (35 km) daarbij erachter gekomen dat bij extreem veel hobbels op een fietspad door boomwortels, de klep niet blijft zitten en de ketting eraf valt (beide 2 keer op 1,5 km). De grootste schande is dat de racefietser mij ontsnapt is.
Tochtje leerde mij ook dat af en toe 2 keer 12,5 km woon-werk niet een hoeveelheid conditie oplevert waardoor in 1 keer 35 km goed lukt. Daar was ik eigenlijk wel teleurgesteld over. Knieën hebben het ondanks veel stoppen en tegenwind goed gehouden. Volgende keer beter voorbereiden zodat ik beter wegdek en langere onafgebroken wegen kan uitzoeken. Dan had ik in de pakweg anderhalf uur ook meer kunnen afleggen. En ik denk ook dat het stoppen en doorrijden (zoeken van de weg, oponthoud in het drukke Twiske, dat soort dingen) ook van invloed zijn op hoe makkelijk je een afstandje als deze rijdt. Verder is 35 km dus een flutafstand, laat dat duidelijk zijn….
De reparatie aan de fiets houdt goed, echter toch is er iets veranderd aan de bevestiging, want de linker voorband loopt aan tegen de wielkast bij het insturen naar links. Nog geen idee hoe dit op te lossen. Zo’n ronde vorm die vast zit op drie verschillende plekken is niet handig aan te passen. Daar hebben we in het verleden al mee gevochten.
14 mei, 2007, 2683 km.
Kali heeft een kuip die bevestigd is op een frame. Links achter is het steuntje afgebroken (nota bene een nieuwe las!!). Vanmiddag even op zoek naar een lasbedrijf en hunnie lief aankijken, er zit er eentje hier vlakbij in de buurt.
En in een pauze even naar een lasbedrijfje gereden (rvsservice.nl) en die heeft dat mooi TIG-gelast. Leuk ook dat minderwaardige over de oude las: “logisch dat zo’n elektrische puntlas niet blijft zitten”. Desalniettemin ben ik blij dat het toen gedaan is door mijn vaders buurman.
Al pratende werd hij steeds enthousiaster. “Je moet er reclame op maken” zegt ie.
Ik zeg: “kom maar op, je hebt een meter en het moet reflecteren”.
“Da’s goed zegt ie”. In ruil voor een paar andere dingen die hij kan verbeteren, zoals de ophanging van de kuip vooraan en de achtervork rechts omvormen zodat alle versnellingen bereikbaar zijn. En de bevestiging van het zadel gaat nu met stukkie hout, mooier is dat natuurlijk met RVS-steuntjes.
Veel bewondering ook voor de leeftijd en wederom het tegenstrijdige: “je ziet ze niet veel en vlak daarna: ik zie regelmatig eentje rijden (altijd een gele).
28 april , 2007, 2670 km.
Vandaag een lekke band en ik heb al vier dagen niet gefietst
De plaatselijke fietsenmaker had geen schwalbe BA noch een binnenband 406–47 met frans ventiel. Bestellen doet ie niet… Dus, ehm. Nou, dan maar ergens anders.
20 april, 2007, 2632 km.
Weinig gefietst want 1 april is Tom geboren en naast 2 weken zorgen voor kind en moeder ook een groot gebrek aan slaap.
Gelukkig wel tijd gevonden om de vuilniszak te vervangen door een meer permanente oplossing. Die vuilniszak gebruikte ik om het mangat af te dekken als ik hem thuis of op school parkeer. Nu is dat een mooi stukkie isolatiefolie, die met klittenband een keurige uitstraling geeft.
Ook heb ik samen met Daan de fiets schoongemaakt.
En afgelopen woensdag met een groep leerlingen, moeder en collega naar het Ilperveld gefietst. Ervaren dat je met een velomobiel goed een meute kinderen kan leiden. Het spiegeltje zorgt ervoor dat leerlingen soms dachten dat ik ogen in mijn achterhoofd heb. Alleen snel uitstappen bij calamiteiten is veel minder dan een normale fiets. Wel lekker veel mee te nemen. Op zo’n dag rijd ik zomaar 40 km met Kali, wat mij knie-gewijs vrolijk stemt. Op de terugweg naar huis een triathlonner zoek gereden (ik hield 35 km/h langer vol). Net zoals een maandje geleden zo’n spierbonk op wielen, die qua uiterlijk imponeert en duidelijk niet opziet tegen een paar km stoempen. Dat uiterlijk is in schril contrast met mijn bonenstaken en beperkte actieradius. Toch geen partij voor mij in combi met Kali. Ongelofelijk wat een stroomlijn kan doen.
27 maart, 2007, 2562 km.
Vanochtend een ontmoeting met Tijmen Hoeve op zijn 2 dagen oude M5 Carbon High Racer. Toch leuk om 1 van de eerste van dit soort te zien rijden. De hoogst tevreden gelaat van Tijmen was ook schitterend. Zijn lijstje met komende veranderingen aan de fiets ook. Vanuit Kali deze schitterende niet glimmende fiets bewonderd.
Een beetje medelijden had ik wel met de racefietser die eerst werd ingehaald door Tijmen en toen 50 meter later door mij. Moest flink aanpoten om Tijmen in te halen. Hij reed ongeveer 35 km/h en gelukkig ging hij iets trager rijden toen wij aan het praten waren. Duidelijk dat ik meer moeite had met het tempo dan hij.
Ook leuk om te bedenken dat oud vs nieuw is. Mijn 35 kilo zware M5-driewieler vs de 10 kilo lichte M5 hoge racer zijn weliswaar zeer tegenstrijdige fietsen, maar laten ook zien welke ontwikkeling en vooruitgang er is geboekt bij Bram Moens.
Naast hetzelfde merk fiets, zelfde vak, zelfde stad, allebei lid van de ligfietsmailinglijst, is Tijmen toch echt de veelfietser en ik een fietser.
Verschillen moeten er zijn en ik wens hem hier al veel plezier met zijn M5CHR in Parijs-Brest-Parijs. Overigens maakte hij een ommetje op weg naar zijn werk in Alkmaar. Dus de kans op herhaling is vrij klein. Hopelijk haalt hij mij dan in.
20 maart, 2007, 2502 km.
Van alle voornemens van de vakantie is er geen een gedaan. Wel veel gedroomd over een andere kettinggeleiding, die het mogelijk moet maken om ook de versnellingen 6,7 en 8 te gebruiken. Nu loopt de ketting aan op de achtervork, wat naast een vervelend geluid ook niet fijn voor de ketting is. Dus helaas kan ik niet sneller dan ongeveer 45 km/u rijden….
februari 23, 2007, 2410 km.
Kilometerteller is verdrietig dus af en toe rijd ik 189 km/u en soms 0. Gemiddeld klopt het aardig en ik controleer de eindstand, die wijkt niet erg af.
Na maandag, dinsdag en woensdag gefietst te hebben, verstap ik me donderdag (terwijl ik niet gefietst heb) en dus vrijdag toch met de auto naar het werk. Ik had het wel een leuke test gevonden om 4 keer woon-werk te doen. Maar helaas.
Mijn plannen voor de paasvakantie:
- Vuilniszak vervangen door een mooiere manier met isolatiespul.
- Gaatje maken in de kuip ter hoogte van de derailleur.
- Kuip rechtzetten
- De pinkers aansluiten
Daarvan is nummer 1 realistisch en de rest erg afhankelijk van de tijd die mij gegund wordt, naast kinderkamers, uitjes en ander geluk.
februari 6, 2007, 2250 km.
Vanochtend in een wonderlijk weerbeeld naar school/werk gefietst. Het regende mot, er was door de kou en sneeuw of hagel licht wit aangeslagen wegen, wat knipperde onder de banden. Een zacht briesje die zo schuin van voren tegen mijn gezicht aan blies. Heerlijk en zo aan het genieten dat ik de muziek vergat.
Het klittenband bij mijn billen is losgelaten, waardoor het zitschuim verschuift. Ik denk dat ik dit gaat vastzetten met popnagels. Klusje van niks, waar ik toch even de tijd voor moet vinden
Ander interessants: Nuh, of het moet de nieuwe muts zijn die ik gekocht heb. Olga vind hem vreselijk, maar hij is wel warm…. En waarschijnlijk heb ik minder of geen last van de ruis als de mp3 speler aan staat.
januari 2007, 2100 km.
Kali is tijdens de herfststormen van dit jaar omgeblazen. Hij stond naast de school. Gelukkig kwam een collega mij snel waarschuwen en kon ik hem gemakkelijk weer rechtop zetten. Kali toch maar binnengezet en die dag maar even naar huis laten brengen door een andere collega (Dank resp. Peter en Marleen). Kali heeft wat krassen opgelopen, waardoor de witte grondverf die mijn vader heeft aangebracht weer zichtbaar wordt. Verder heeft de fiets geen nare pijntjes opgelopen en reed de volgende dag mij weer keurig naar huis.
januari 2007, 2032 km.
Gelukkig nieuwjaar.
Ah, eindelijk een nieuwe millennium grens doorbroken. Door ziekte verwachtte ik het niet te redden. Uiteindelijk toch voor 2007 door de 2000 km. Later zal ik het jaar Kali-gewijs evalueren. Nu ben ik gewoon tevreden (trots is overdone) met de behaalde stand. Of 125 km per maand heb gereden, gemiddeld. Als je echter de niet rijdbare maanden in het begin er van af trekt, is het 166 km/maand. Het betekent dat ik ongeveer een halfjaar doe over 1000 km. En dat betekent weer dat ik iets minder dan de helft van de mogelijke keren naar mijn werk rijd.
1000–2000: (mei 2006 t/m december 2006)
december 6, 2006 1895 km.
Fiets is weer gemaakt en rijd als een Kali. Mede doordat ik Kali getrakteerd heb op 2 nieuwe derailleur-wieltjes (ad 9,95 euro). Tegenwoordig ook gelagerd (en dat voel je, zei de fietsenmaker….). Dat laatste kan ik niet bevestigen. Er ratelt en rammelt genoeg aan Kali, dat ik niet echt kan onderscheiden hoe veel minder lawaaiig mijn bijna niet lawaaiige derailleurwieltjes zijn of waren.
Overigens ook mijn kettingpons uitgeprobeerd (dank u sinterklaasje). Je moet wat kracht geven om het staafje door te drukken, maar het lukt verder goed. In mijn wijsheid een losse ketting door de nieuw gemonteerde wieltjes heen geleid. Maar de ruimte in Kali is zo beperkt, dat ik een kwartier heb zitten (bukken) klooien, om ketting en pons op een goede manier tot elkander te brengen. Toch in totaal 45 minuten bezig geweest. Een opening in de kuip bij het achterwiel is geen slecht
november 27, 2006 1870 km.
november 22, 2006 1870 km.
november 1, 2006 1750 km.
oktober 11, 2006 1666 km.
Sinds 1600 km ligt er een nieuw zitschuim in Kali. Deze is gekocht bij dutchbikes en is zachtheidsgewijs een hele verbetering tov de oude en versleten ZOS. De dutchbikes is eigenlijk een MZOS, oftewel minder zeer open schuim. Het heeft dezelfde structuur maar de mazen zijn veel dichter op elkaar. Daarbij is het kussen dikker (5 centimeter en ik schat dat het oude ZOS 3 centimeter was). Het bijgeleverde Utra Velcro klittenband is super en blijft in één keer vastzitten. Afwachten hoe erg de ruwe haken van het “klittenband” de mat beschadigen. Nadelen: Ja hoor. De 25 cm breedte is eigenlijk te smal en ik had beter 30 cm kunnen bestellen/bevragen. Nu paste het vooral bij de billen niet goed waardoor ik op de rand zat en dat is niet prettig. Nu is de mat gelukkig te lang voor de stoel, dus 30 cm van de mat afgeknipt en een kwart slag gedraaid. Nu hebben de billen weer een zacht kussen. Aan de bovenkant ook in de vorm van de stoel geknipt zodat het daar niet te zacht is. Een ander nadeel is dat het eigenlijk bij de bovenrug en de schouders te dik is. Ik moet eigenlijk het zitje nu weer schuiner zetten. Aangezien dit wat werk met zich meebrengt nog niet gedaan. Voordeel van het rechter op zitten is dat ik beter in mijn spiegeltje kan kijken…
September 18, 2006 1560 km.
Ik heb last van mijn knieën, dus Kali staat een tijdje nog stiller dan hij normaliter staat. Ik reed ongeveer 2 of 3 keer per week woon/werk (25 km retour), maar dat zal voorlopig 1 keer per week zijn. Daarna hoop ik mijn frequentie weer op te voeren. Veel te weinig natuurlijk voor een VM
September 11, 2006, 1500 km.
Spatborden voor zijn geplaatst. Het is gemaakt van isolatiemateriaal (noppenfolie met aan een kant dunne alu folie) en met elkaar verbonden met grijze waterdichte tape. De wielkappen zijn aan de fiets geplakt met klittenband. Dat kan makkelijk zijn als het fietsframe uit de kuip gehaald moet worden. Trots op het lage gewicht, dat ze zo goed passen en dat ze bijna niet aanlopen in de meeste bochten. Nu maar afwachten of het noppenfolie lang goed blijft. Aan de andere kant, met de oude kappen als mal kan ik in de toekomst met een avondje knippen en plakken een nieuwe kap gemaakt hebben.
Augustus 23, 2006, 1400 km.
Er is een bagagedrager geplaatst, samen met mijn vader. Ik boek 10 euro, maar de waarheid gebiedt me te zeggen dat dat de kosten zijn zoals er mee gereden wordt. Een oude hurri-zitting en een hoop gekochte RVS-moeren en bouten en dan nog een paar deurstoppen, zijn zwijgzaam in de gereedschapskist verdwenen. Dat komt omdat ik en mijn vader hele mooie ideeën hadden (ik: klapzitje en hurrizetel, mijn vader iets met aluminium plaat), maar alles niet gebruikt is. Uiteindelijk is voor een simpele en zo als het aanziet doeltreffende manier is gekozen. Bagagedragernokjes zaten al op het frame. De Bagagedrager van een vouwfiets moest hier en daar wat aangepast worden.
Naast de ruimte op de drager nu achterin en aan de zijkant ook bagageruimte. Maar vooral word ik blij omdat nu binnen een paar seconden mijn tas in en/of uit de kuip te halen is. Kwestie van klep open spullen pakken en klaar. Bij de eerste tocht boodschappen doen bij de natuurwinkel in Wormerveer had ik nog niet bedacht dat de klem op de bagagedrager wel heel sterk was. De peren konden de druk niet weerstaan en waren een beetje moes. Aandachtspuntje, gaan we niet over zeuren.
Tevens de cadansmetertje van een vers batterijtje voorzien. En die is gekocht bij de fietsenmaker en meteen voor een gigantisch bedrag van 3,30 euro. Dat is meer dan een complete teller bij de action! Maar goed, nu heb ik kwaliteit in een echte HEMA 3000 meter. Grootste voordeel is dat het een groot display heeft wat super afleest. Nadeel is dat ik moet rekenen. Meter is ingesteld zodat het getal op de meter keer 2 mijn cadans is. Voor de vraag die nu opkomt bij een argeloze bezoeker: de bandenmaat is ingesteld op 833, wat de helft is van 1666,66. Maar deze bandenmaat is vreemd genoeg niet binnen het bereik van de teller.
Juli 20, 2006, 1370 km.
Precies 1000 km geleden na mijn buiteling. In beschrijf ik wat er nog gedaan moet worden aan de fiets. Op wat scheurtjes in de kuip bij de voorste bevestiging houdt de fiets zich keurig. Weinig onderhoud gehad.
Tot nu toe geen lekke banden gehad. Om dat zo te houden rond km-stand 1200 de voorbanden gecontroleerd op steentjes en glasscherven en flinke spleten gevuld met secondenlijm. En zie daar, na het monteren van de banden, heb ik een linker “plat wiel”. Een minuscuul gaatje in de biba, maar toch. Voortaan beter de binnenkant van de buba schoonmaken.
Quest nummer 1 