Renovatie van Quest 1 (kmstand 149680 km)

Het zijn veel foto’s. Dus laden kan even duren.

Ik heb helaas veel vrije tijd op dit moment, maar kan er tegelijkertijd niet zo veel mee doen. Het is echt voorzichtig omspringen met mijn energie. Maar tijdens mijn verjaardag bood mijn vader aan om mijn fiets te schilderen. En daarna mijn grote vriend Stephan om de elektra te doen. Het “enige” wat ik moest doen was even kiezen voor kleur en de spullen te kopen. Over de kleur later bij verven.

hieronder vertel ik een en ander over het proces. Alvast hulde aan mijn lieve vader.

Repareren polyester

Over het repareren van het polyester en schuren en plamuren is in een andere post al wat geschreven.

Nu de fiets buiten in het zonnetje staat, vind ik nog meer scheurtjes en losse flapjes, die wel wat polyester nodig hebben. Die ga ik doen, als ik het polyester bij mijn vader heb gehaald. Ook is de rolbeugel in de bovenkap een beetje los. Daar moet ook wat aan gedaan worden en verklaart dat indeukgeluidje bij instappen.

Verven

Eerst grondlaag. Wow wat is dat ding glad geworden zeg.

Na vele uren schuren en plamuren, is de grondverf er op gegaan. Dat zorgde ervoor dat er meer bultjes en oneffenheden te voorschijn komen. Die zijn ook weer behandelt. Wat ons wel opviel is dat de mooiste reparatie met een beetje polyester en veel schuren krijgt. Plamuur werkt ook wel, maar het zuigt heel veel verf op, waardoor het minder goed dekt. Nadeel van polyester is dat het donkerder is dan de grondverf, dus heeft daarna meerdere lagen nodig. Achteraf denken we dat er nog wel een grondlaag op gekund had. Nu dekte de lichte verf lastig.

De kleuren zijn na lang wikken en wegen bepaald. Mede via de kleurenkiezer van Mooi geel. Een echte aanrader. Kleuren die in het hart mooi lijken te combineren zijn in praktijk minder.

Quest 1 in 2000 bij de aflevering. Lichtblauw met geel en rood/oranje afbeelding van velomobiel.nl

Het helpt sterk bij de keuze. Ik had veel opties. Maar koos uiteindelijk voor de kleuren die bij de aflevering 15 jaar geleden waren gekozen door Allert. Ik vond dat wel een mooie symboliek hebben. Maar natuurlijk niet helemaal hetzelfde. Het blauw vond ik vaal en het rood moest wat lichter. En ik wilde opvallende kleuren voor de body. Vandaar dat oranje en geel voor de body en blauw als reflectie (daarover later).

Een van de dingen die ik wel wilde testen was het schilderen van de schuimkap. Een nadeel van het ding vind ik dat het niet waterdicht is. En er groeit alg op. Ik heb blijkbaar niet de goede spuitlaag gebruikt om waterdicht te maken. Als het nou geschilderd was, verf is immers waterdicht. Ik vroeg mijn vader of hij wilde testen met de afsluitklep. Maar voortvarend als mijn vader is heeft hij de rest ook gedaan. Na flink schrobben is de alg er af. Na 4 lagen verf en misschien wel een paar 100 gram gewicht toename waren we tevreden. Hopelijk blijft het zitten. Mocht je dit willen nadoen, adviseer ik wederom flink wat grondverf of eerst een waterdichte grondlaag te spuiten. En om de deksel in de vorm te laten bij het drogen. De verf heeft mijn klep tijdens het drogen een beetje omhoog verbogen. Dat trek je wel bij, maar dat is te voorkomen. En doe het niet als je grammenjager bent….

De foto’s hieronder laten wat zien van het verven en de uiteindelijke kleuren. In de bijschriften eventuele verduidelijking.

Dit was ooit een wasbord en nu mooi rond.

Mooi onderkantje in de grondverf

Geel dus.

Rond oranje.

De inspecteur, inspecteert zijn eigen werk. En het is lastig om alles netjes te rollen.

Klaar. Mijn trotse vader er bij.

Eerste sticker ontwerp uitgeprint. Hier nog met hashtag #q1. Die vervalt later omdat het niet lekker smoelt.

Wachten tot het naar huis mag. De kap er weer op schroeven en met tiewraps en gaan.

Spiegel in oranje. Geinig.

Onderweg. De zon scheen op de punt en de twitteraars zeurde om echte kleuren. Dit krijg je dan. 😉

Thuis, stralend middelpunt in de tuin.

Statie portret met de oude schuimkap.

Bestickeren en tape aanbrengen

Terwijl mijn vader schuurde, plamuurde, polyesterde en verfde ging ik een ontwerp maken voor de stickers. Vele ideeen kwamen langs, maar het ontwerp van de Nimbus 2000 sticker, gaf de doorslag. Zo moesten de letters er uit zien. Het font is te downloaden via Belle haar site en daarmee aan de slag op de computer. Uiteindelijk via Kramersticker een ontwerp laten printen en snijden in reflectie blauw op ralkleur. Maar ik vond dat nog niet genoeg. Ik wil zeker meer zichtbaar zijn. Dus moest er een lijntje bij. Het tape op ralkleur 5017 heb ik besteld bij de tapeconcurrent. Behoorlijk balen dat de ralkleur 5017 bij de tapeconcurrent anders is dan de ralkleur 5017 bij kramersticker. Het kan ook aan het materiaal liggen. Het verschil is niet groot.

In eerste instantie wilde ik die langs de kaprand laten gaan, maar dat is vrij lastig met het stugge reflecterende tape. De bocht aan de voorkant is bijna niet te maken. Een lijn schuin over de kuip of een lijn recht. Via twitter had ik de voorstellen doorgestuurd en werd mij elk type zowel toegejuicht als afgeraden. Ik moest dus zelf kiezen.

2 uur ben ik bezig geweest de lijnen aan te leggen, daarvoor had ik al wat uren doorgebracht met de verschillen bekijken en herbekijken. Uiteindelijk was ik toch wel tevreden. Foto’s gemaakt en binnen uitrusten. En toen ik de foto goed bekeek, waren de lijnen van opzij kaarsrecht, maar van voren… Een les voor over 15 jaar. Meten is weten.

Op de foto’s is het plakproces te zien. Een handleiding is bij Belle of Kramerstickers te lezen.

Als je goed uitgelijnd hebt, kan het beschermvel er af.

Eerst eindeloos uitlijnen met schilderstape en meetlint.

Klaar. pfff, rotklusje hoor.

De 1 ging goed op het ronde neus. De Q moest helaas ingeknipt worden. Dat had mooier gekunt. Maar bij 30 km/h zie je dat als toeschouwer niet.

En het totaalbeeld

En nu de belijning.

Idee 1 horizontaal over de naad.

Idee 3 horizontaal

Idee 4: Schuin naar beneden. Komt aan de voorkant niet lekker uit.

Idee 2 wordt het. De schilderstape zorgt dat het tape blijft zitten. Je kan mooi uitmeten.

Halverwege. Pfff

1 kant is klaar. Ademhalen. Andere kant in het zonnetje.

Wederom de schilderstape. Had ik nu maar even van voren gekeken…. Of vergeleken/nagemeten met rechts.

Klaar. Daan had meegeholpen het klusje een zenuwenklus te maken.

En dan zit je dus in je huiskamer deze foto te bekijken. En ruim nadat de tape niet meer te verplaatsen is. Ach. Het zij zo.

Achterkantje.

Daan dremelt het oude achterlichtschroefje weg.

Samen plakken we de sticker van velomobiel.nl erop.

Is het nu klaar?

Nee. Zoals gezegd moet er nog wat aan elkaar gezet worden met polyester. En Stephan is inmiddels aan de gang met de elektra. Vanuit China heb ik een boel spullen laten komen en via velomobiel.nl een lader en ander spul gekocht. Dat vertel ik wel als het klaar is. En de schuimkap ga ik voorzien van magneetjes.