Deze dag begon net als gisteren met een stukje fietsen, een pont, stukje fietsen door een rustig Amsterdam en aankomst in het sportpark. Een klein verschil is dat er suikerfeest was en er veel mannen met pyama’s rond liepen of reden en bijbehorende gezin. Het contrast met de mannen en vrouwen in lycra kon niet groter zijn.
De eerste races waren al geweest toen ik aan kwam en ik kon nog net horen hoe Marloes de laatste racers voor de snelste ronde opriep. Toen mocht ik de 3/6 uurs doen. Het bijzondere geval wilde dat we zo goed als op tijd konden starten. Daniel Fenn hoefde geen bandje te wisselen, was gewoon op tijd. Dus ja. Dan maar starten.
Altijd een mooi gezicht die start en de uren daarna vervelen mij weinig, want er gebeurt veel, er wordt gezellig aangemoedigd en een paar druilerige regendruppels konden de baan net aan vochtig krijgen. Toen de 3-uurs eindigde, was iedereen verbaasd dat Daniel Fenn stopte. Hij lag in een riante positie en reed heel erg snel. Maar ik begreep dat er iets met de fiets was. Daarna kwam een spannende strijd tussen Matthias, Nici en Peter. Uiteindelijk werd Nici de gelukkige tweede achter Ymte en voor Peter. Toch uniek dat Nici als vrouw tussen het mannengeweld zich zeer goed stand hield.
Voor mij heel leuk is dat vrouw en kinderen langskwamen. Daan was verliefd op de fiets van Anna Sybrandy. Maar de uitprobeer DF was nog iets leuker. Ik ga sparen, was zijn commentaar op het horen van de prijs. Ik ben benieuwd wanneer hij het bij elkaar heeft. 😉
En tja, dat was het voor mij. De prijsuitreiking heb ik van afstand meegemaakt. Ik moest toch echt naar huis. Maar in plaats daarvan eerst nog even bij onze favoriete patat boerin een patatje gegeten.
Volgend jaar? Zeker weer.
Irritaties?
Ja. Eentje. Eentje die ik niet begrijp. Tijdens het hele evenement heb ik 2 ligfiets(onderdelen)verkopers gezien. Wim Schermer van velomobielonderdelen.nl, die een fietskap afleverde. En Hans Joosten die zijn gesoldeerde ligfietsmodellen verkocht. Maia heb ik niet gezien maar dat kan aan mij liggen. Die verhuurde ligfietsen. Mark Burgers was vrijwilliger. Daarmee zijn de ligfietsdealers in ieder geval een beetje aanwezig en probeert Maia een gat te dichten. Thys was zelf aanwezig om te roetsen en zag ik veel kletsen. Maar geen Challenge (op Ellen na), Nazca, of M5 afgevaardigden te zien. Vind je het gek dat er bijna geen open ligfiets verkocht wordt als je er geen moeite voor doet. Wel waren er velomobiel fabrikanten. Intercitybike en velomobiel.nl. Ook deze hadden geen uitprobeer fiets. Ik heb tijdens mijn pauzes een aantal keer vragen gekregen van bezoekers of er ligfietsen uitgeprobeerd kon worden. Het feit dat dit evenement dat niet kon aanbieden vind ik ronduit belachelijk. Ik ben er nog niet uit of de ligfiets-producenten naïef, zo goed als uitgestorven of onverschillig zijn. Maar een positief gevoel komt niet vanuit de producenten. Hopelijk kan ik daar in de komende jaren een fijner bericht over schrijven.
Nog een paar foto’s voor het kleurtje.
-
- De pont en die hele lelijke windmolens naast de mooie hopen kool.
-
- My weapon of choice
-
- Daniel Fenn tijdens zijn 3 uur.
-
- Het treintje open fietsen.
-
- La Fleche. Een creatie van Henri Barth. Elke 2 jaar een nieuwe. Dit is de vierde.
-
- Spiegel steun.
-
- Let op handige ringetje om te tillen. Fiets weegt 22 kilo.
-
- Zelfbouw staartpunt.
-
- Zelfbouw bagagedrager. 😉
-
- De stand met de gesoldeerde ligfietsjes van Hans Joosten
-
- Niet druk, wel gezellig.
-
- Uren lag het naast me, als een hoerenloper op de Zeedijk. Uiteindelijk kreeg ik er eentje voor mijn diensten. hiephoi.
-
- En mijn jongens vinden het ook leuk. Yes!
-
- Gelukkig verkocht ze de fiets niet, want Daan was al verkocht…
-
- En dan blijkt 6 uur ook voor bikkels best lang. Wat een mooie strijd.
-
- Prijsuitreiking
-
- De fietsen zijn meer waard dan de auto. En zo hoort het.
-
- Lekker eten en nagenieten bij “Sandra”.
Kleine edit: Henri Barth vertelde me dat hij dus 4 La Fleche velomobielen heeft gebouwd. Elk is weer anders dan de vorige. 3 rijden er in Nederland en eentje in België. Dus kon ik nvminnl weer bijwerken.
Quest nummer 1 
Thank you for your reporting. I tend to agree that this may be a missed opportunity for the manufacturers and sellers. At PedalPrix races in Australia manufacturers have booths or tents where they first support racers who use their equipment and have material to show maybe to try too. Large gatherings (recumbent or not – races or meet) provide a golden opportunity to make your products better known to more people and interface with your existing clients.
Well, it is complicated. 😉
We used to have a big event with all big factories from the Netherlands, Belgium and Germany all together, with booths, price money and special races sponsored by manufacturers. Their was a big amount of space reserved for people to show their home made bikes. One can find photo’s all over the web.
Somewhere in the “crisis” of Europe, these setting changed. I do not know the exact reason.
I think there is a need to find some way to make this event bigger and more attractive to new clients.
Ik kan je “irritatie” goed begrijpen. Het viel mij dus ook op. Al trouw bezoeker van vele voorgaande edities was het voor mij altijd de kracht en charme van het evenement dat he een compleet beeld van onze prachtige hobby gaf. Fabrikanten/producenten van fietsen en toebehoren zullen hun reden wel hebben om niet te komen. Maar ik denk dat het zowel voor CV als producenten een absolute meerwaarde zou betekenen als er weer iets van een beurs-achtig of fiets-presentatie-achtig gedeelte zou terugkomen. Nu is het wel erg een wedstrijd en kampeer feestje geworden. En is het “Promotie-gedeelte verloren gegaan.
Als ik velomobielbouwer/verkoper was en zelden tot nooit een fiets zou verkopen n.a.v. een beurs of evenement, dan was ik er snel klaar mee en zou mij voortaan de moeite besparen. Ik weet niet of dit een reden kan zijn, maar onmogelijk is het zeker niet.