Er zijn van die dingen die te leuk zijn om nooit te doen. Daarvan is een treffen er eentje van, blijkt achteraf. Geheel niet omdat het zinnig is (daarover meer), geheel niet omdat het sportief is (ook meer zo meteen, denk ik), maar vooral omdat het een bizar fenomeen is dat op een paastreffen een groep volstrekt willekeurige mensen met 1 overeenkomst, eenzelfde vervoermiddel (waarover zo meer), ontzettend gezellig samen met elkaar om kunnen gaan.
Het was zo saai en zo leuk tegelijkertijd. Je mocht doen wat je wilt en je mocht ook niets doen. Sterker, er werd zelfs gehaakt en gebreid. Wat natuurlijk het image van het ligfietsen sterk bevestigd. Dat interesseerde niemand. En saai moet je meer zien dat je in het zonnetje met je thee je zat te vervelen en rond zat te kijken. En dan komt er iemand naast je zitten en die zegt hoi en gaat ook rondkijken. Heerlijk saai kan iets niet zijn. Diepzinnige filosofische of theologische questies (goed gespeld) werden met een eenvoudig “het antwoord is toch 42”, samengevat. Aan een andere tafel werd een ingewikkeld licht systeem gemaakt door Joeri Sjoerd en Victor waardoor je gegarandeerd op grond van artikel 5 van de straat gehaald werd. Daar zullen ongetwijfeld foto’s van verschijnen. Ondertussen wel weer veel van ze geleerd over wat je in de Quest kan doen aan electronica (ook het idee van Theo over de ehternet kabels als kabelboom zet ik op mijn lijstje).
Ik miste nog een beetje spelletjes als Munchkin, of Kolonisten. Maar de roeifiets die ik meegenomen had, had niet de mogelijkheid om extra bagage dan het allernoodzakelijkste mee te nemen. Op de dag van vertrek heb ik een soort van tasafhouder gemaakt met een oud lowracerossekopstuurtje en 8 tiewraps en wat tape. Het werkte verbazend goed en 2 kleine tasjes hingen er aan te bungelen zonder in de weg te zitten. Ik was dus met de roeifiets, want mijn vader had met een subtiel “nee hoor, die is nog niet af”, mij duidelijk gemaakt dat Quest 1 op dit moment onder zijn hoede blijft en niet eerder de zijn garage verlaat voordat er geen stukje polyester of plamuur meer door de lichte verf heen schijnt. Er waren een paar mensen op het treffen die “een beetje” teleurgesteld waren, dat ik niet quest 1 meegenomen had. Maar ja. Dat komt vast wel goed, in de komende dagen als ik wat kleurenfoto’s publiceer.
Een roeifiets is een raar apparaat. Je wordt er moe van en je spieren doen pijn als je er te lang op zit. In mijn geval was dat 10 km. Aangezien het ongeveer 80 km ver is, ben ik een flink deel met de trein gereden. Uiteindelijk heb ik 83 km geroetst in 2 dagen. Je kan een beetje een beeld krijgen van de pijn die ik heb in handen, armen, buik, rug, benen, etc. Maar het was heerlijk.
Gedurende het Treffen verschenen steeds meer mensen met bijbehorende fietsen. Van laag tot hoog, breed of smal, met polyester huid of zonder. Erg leuk om al die mensen enthousiast te zien zijn met hun keuze. Jos citeerde nog de stelling uit de ethische regels voor ligfietsers. Al denk ik dat hij nog nooit van die regels gehoord heeft. Het kwam gewoon uit zijn hart.
Toni had een heel leuk idee om een multicache (geocaching.com) te gaan zoeken. Hij had verteld dat het 6 km ver was. Helaas had ik niet gecheckt of dat hemelsbreed of de route…. 12,5 km verder kwamen we daar aan om een hele mooie route door een mooi bos te lopen met als sluitstuk een uitkijktoren. Terugweg reed gezellig kwebbelende Marjolein ons keurig zonder GPS maar puur op vrouwelijk instinkt terug.
Anderen gaan voor de lol een rondje van 150 km rijden. Omdat zij dat wel kunnen.
Voor mij zat daarmee het Treffen er op. Thuis word ik verwacht. Maar meteen gaan rijden kon ik fysiek even niet. Na een half uurtje strekken en voor me uit staren anderhalf uur kletsen en een kwartiertje inpakken ging ik toch maar op weg naar station Amersfoort.
En leuk om de twitteraars (weer) eens live te zien.
En de foto’s natuurlijk:
-
- Mijn wapen voor dit weekend.
-
- Boodschappen bij de Jumbo.
-
- Een witte, een blauwe en een bezem.
-
- Toni’s Quest met reflecterende vlakken. Mooie kleuren Toni.
-
- QXS vs Q
-
- Zo veel mensen zo veel verschillende fietsen in de ligfieterij.
-
- Een kliko met kerstverlichting. Erg gaaf hoor. Knap gemaakt.
-
- En als je dan niet over je eigen fiets lult…
-
- De Chamsin van Walter.
-
- Walter heeft een sieraad van zijn fiets gemaakt. Zien we daar opeens een stukje oranje…
-
- Sommige nemen hun huis mee, andere slapen in een huis.
-
- Nog meer nylon huizen.
-
- The mean machine van Theo. Hij maakte zwaar de blits tegen zijn wil in.
-
- Even heel dramatisch het verschil in breedte van Theo en Bella in beeld gebracht. Hun fietsen natuurlijk.
-
- Het geocache groepje.
-
- Knibbel knabbel knuisje, alweer zo’n volstrekt onbekend bob de bouwer figuur in een huisje.
-
- Toren hoog, mijlen breed.
-
- Toren hoog, mijlen breed.
-
- Toren hoog, mijlen breed.
-
- Altijd goed.
-
- De multicache is gevonden.
-
- Er werd ook geklust. Later kwam bij een andere fiets de slijptol erbij.
-
- Het breiclubje.
-
- Een Portugees op een Tjech in een velotop.
-
- George is binnen, het feest kan beginnen. Ik ga.
-
- Past net. Fietsen staan in de laatste wagon bij een internationale trein. Weer wat geleerd. Mocht gelukkig blijven staan.
Quest nummer 1 
Ik heb de tranen over mijn wangen gelachen met “het antwoord is toch 42”
Maar betekend dat ook nog wat of is het daadwerkelijk bedoeld om een conversatie zodanig af te kappen dat iemand met de hersenen in de knoop zich precies afvraagt wat ik doe : betekend het ook wat ( maar ik durf/wil het niet vragen want dan lijk ik dom ) of praat je onzin ? :-))))
Ik kon niet weg vanwege dat mijn vrouw werkt en ik kleine kinderen thuis heb, maar als ik dat zo lees was ik liever als ik wel weg had gekund een rondje Texel gaan rijden want ik vrees dat ik het een en ander al net zo zou beleven als jij :-))))
Misschien betekend de keus voor een bijna gesloten – of met kap geheel gesloten – fiets bedoeld voor langere afstanden ook iets in de conclusie wat voor een type mens dat eigenlijk prettig vind zo alleen te reizen, zonder de mogelijkheid van een passagier/metgezel. En verhoud zich dat op het oog inderdaad vreemd met bijeenkomsten die ( gedeeltelijk ) een ander doel hebben dan te gaan rijden. :-))))
In hoeverre dat ook zo zou zijn voor iets meer open ( constructie van hun fiets hehe ) ligfietsers en roetsers heb ik geen idee van. Ik heb danook totaal geen verstand van psychologie :-))))
42 is het antwoord op “het leven, het universum en alles”, volgens de schrijver Douglas Adams in zijn boek the hitchhikers guide to the Galaxy” 😉
Ah ja, ik zie nu nog meer in dat ik inderdaad niet goed zou passen tussen die mensen qua niveauverschil ( ik ben laaggeschoold ) dan wel onverenigbare verschillen van levensopvatting. ( ik geloof niet in mens veroorzaakte klimaatverandering, wel in natuurlijke variatie van de hoek van van de eigen as waarom de aarde draait die weer om de zon heen draait ) En is inderdaad interesse voor de ligfiets/roets/velomobiel de enige overeenkomst :-))
Altijd als het gaat om Quantum mechanica, snaartheorieen en dergelijk raken mijn hersenen in de knoop voor ik er ook maar iets van begrijp, laat staan dat ik het als vanzelfsprekend kan beschouwen in een grap :-)))) Toch had die onbedoeld goed gewerkt !!
Och. Dit was mijn conversatie. Er werden ook andere onderwerpen besproken. Ieder zijn ding. Er komen vast nog verslagen met andere gezichtspunten.
En als aanvulling. Ik vind het juist zo leuk dat er verschillende initiatieven zijn. Zoals het rondje Texel of het Paastreffen. Voor ieder wat wils. Daarvoor moet je wel voldoende ligfietsers hebben natuurlijk.
Tik de vraag in bij Google: https://www.google.nl/#newwindow=1&safe=off&q=the+answer+to+life+the+universe+and+everything
Hoi Hans, jij bent niet de enige die het over 42 hebt gehad, ik heb het met Rodrigo en Petra ook besproken in het ‘restaurant at the end of the universe’. Verder zijn de vertaal visjes en de wonderbaarlijke redding der dolfijnen besproken.
Klinkt als een dood normale conversatie. 😉
Hans,
Ik was blij je even te zien super! ik zag de “sprankeltjes” weer in je ogen
Doe je goed .en je weet de weg
Gr.george
Het Paastreffen heeft me zeker goed gedaan. Was gezellig en een tweede nacht was lang niet verkeerd geweest. Komt vast nog een treffen dit jaar. En wie weet kom ik dan gewoon weer.
De weg weet ik inderdaad. Al is die lang….
Dag Hans! Als je nog wat hints of tips wil hebben voor verlichting, kun je me gerust een keer mailen. De Disco Kliko heeft namelijk ook legale licht patroontjes 🙂 Je hebt mijn mailadres. En het is trouwens Sjoerd en geen Joeri 🙂 Benieuwd naar jouw Quest metamorfose!
Dag Sjoerd,
Hopelijk klonk het niet te neerbuigend. Ik vind het een mooi project.
Naam zal ik tzt wijzigen.
Ik ga vanavond overleggen met mijn electra aanlegger, wellicht kom ik nog bij je terug. Bedankt voor je aanbod. Wat ik wel weet is dat we geen Arduino gaan gebruiken. Wel 3 keer 3,7 Volt Li-on batterijen (die volgens @johanavt dan 12,6 volgt effectief geven. En wat 30 cm led lampjes die we misschien inkorten, afhankelijk van hoeveel stroom ze vragen. We moeten nog een list verzinnen zodat het remlicht feller is dan het gewone licht. En anders niet. 😉
Als je overigens toch namen aan het verbeteren bent: bij de foto van de DF en Nimbus 2000 staat mijn naam niet goed gespeld. Wellicht in de war geraakt door mijn Twitteraccount @Belleblabla maar het is toch Belle (tevens van http://kampeerwijzer.wordpress.com).