Koopkoorts

Dat wat je niet hebt is het mooiste wat er is. De dingen die je wel hebt zijn eigenlijk na de koop meteen oud. Nee, dat van de buren. Of die nieuwe…

In die staat van verwachting zijn we nu een beetje. Binnenkort komt er een nieuwe ligfiets in ons hokje. En het gesprek met de aardige mevrouw die hem verkoopt maakt de verwachting alleen maar hoger. Ze heeft ook nog wat tassen en een extra wiel.

En net zoals je trouwring waarschijnlijk mooier glom voordat je hem kocht, je kinderen in de buik (of daarvoor) een stuk leuker waren en je auto (wie heeft dat nog) in de winkel een stuk minder problemen gaf, geldt dat natuurlijk ook voor de komende koop.

Er zal vast iets aan moeten gebeuren. Er zullen vast zaken zijn die ik over het hoofd heb gezien. Er zit vast ergens een addertje.

Het Groene Monster. Foto is uit 2011… De fiets was gemaakt door Escape van 1 chromolybdeen buis, die zelf veerde, een rubberen veerblok, een de bij Escape bekende vierkante zelfbouw voorvork. De bagagedrager was op maat gemaakt door Bram Smit. Toos in de mand en Bia op schoot (niet tijdens het fietsen). Overigens zit ik hier voorop, maar doordat wij even lange benen hebben, reed Olga vaak voorop en blijkbaar met het stuur in de hand gooide ze haar blik op oneindig en heeft ze menig bochtje haarscherp weten te nemen, zodat ik snel mijn hand van het onderstuur achter af haalde om me niet te schaven. en dan die lach…

Maar nu, op dit moment. Is het zo gaaf om een ligtandem te kopen, als opvolger van het groene monster. Kijken we zo erg uit naar de eerste rit en de volgende ritten in de komende tijd.

PS: We verwachten dat het Gele Monster zwaarder en ook veel stijver is, beter bestand tegen belading en veel beter geveerd. Ik twijfel of het sneller zal zijn, aangezien het Groene Monster lichter en waarschijnlijk wat hogere brackets had, dan het Gele Monster heeft. Maar ik vermoed dat de nieuwe beter en meer kan schakelen dan de 7 versnellingen 11-28 van de oude. Ook zullen de remmen van betere kwaliteit zijn, evenals de afwerking. Zo waren de houten Zephyr zittingen angstaanjagend dun gezaagd bij de schouders en staken ze iets in mijn rug. En doordat ze zo dun waren, bogen ze tijdens het rijden door. Grappig is dat de fietsen waarschijnlijk even oud zijn, als het Groene Monster nog bestaat.