Over kronkels en piepjes

Een piepje ontstaat niet zomaar. Het is als een wrat die heel langzaam groter wordt. En als het dan te groot is om te negeren, ben je er zo aan gewend dat je het verwijderen uitstelt. Zo gaat het bij mij met piepjes in mijn fiets. Ik had al een tijdje de piepplek gevonden, maar het moment om het te maken, stelde ik uit. Maar gisteren op mijn vrije donderdag toch de tijd er voor genomen. En daar gaat dit verhaaltje dus over.

Deruit. Alles wat zwart is, is tape en vetmengsel.

Bij een oude fiets gaat het soms allemaal anders dan standaard. Zo zat de zuigerstang helemaal vast. Want de moer die aan de vork vast zit, krijg je er niet af, want daar zit het tandwiel van de achteras. Dus die moest blijven zitten. De rest heb ik met een combinatie van vernuft, creativiteit en zachte dwang er af weten te halen. De uitdaging was vooral om het vet er af te krijgen. Het geheel was vast gekoekt met oud donkergrijs vet. Het vet zat ook dusdanig om de moeren die de zuiger onderdelen vast houden, dat alleen de kruis bijna niet te zien was. Veel spiritus helpt een beetje.

Uiteindelijk was alles uit elkaar en lag het vettig in een kartonnen doos.

van links naar rechts: zuigerbuis, schroef die aan de zuigerstang vastkomt, veerdemperkussentje, veer, plastic ding in veer en bevestiging aan bovenkant frame.

 

Daarna kwam het edele werk van het schoonmaken. De zuigerstang was lastig te pakken, omdat je in de fiets moet hangen. Daarbij zat er vastgekoekte stukken vet. Schoonmaken  leek meer op bikken dan wrijven. En ik wil de staaf niet te veel beschadigen.

De zuigerbuis met spiritus en een schone lap schoongemaakt. Alle plastic onderdelen in de spiritus gelegd en schoon gemaakt. Het plastic glijdeel aan de onderkant van de zuigerbuis heb ik er uit weten te tikken, met een buis die ik er in geschoven heb.

Schoner gaat het niet worden. Daarna lekker invetten.

Het in elkaar zetten is een dingetje. Natuurlijk heb ik niet goed opgelet hoe het uit elkaar ging, dus moest ik wat gokken. Maar het wijst zich eigenlijk vanzelf. Later zag ik de volgorde van de foto’s.

Het invetten heb ik met kogellagervet gedaan. Al kreeg ik te horen dat ik beter iets anders kan gebruiken: @willemvierbergen geeft aan dat Molybdeenvet een stuk beter is voor glijdende delen. Het schijnt dat kogellagervet voor kogellagers is. Maar wie daar de logica in ziet. 😉 @mrtsnp heeft ook nog een tip: Volgende keer een nieuw demper kussentje erin. In die laatste opmerking zit wat diep denkwerk. Ten eerste. Kwist niet dat je die kon vervangen. Ten tweede, dan had ik dus vantevoren een bestelling bij de goden van vm.nl moeten doen, wat voorbereiding impliceert. Ten derde. Het zou dus kunnen dat met een nieuw dempertje de remmen niet alleen stil is, maar ook meer dempt. Dat klinkt toch een beetje als niet alleen antibiotica aan een stervend persoon geven, maar ook een nieuwe heup. Ergens denk ik dat ik nog even wacht, tracht deze tips goed te onthouden en de “volgende keer” het goede vet en een nieuw dempertje te plaatsen.

En dan zijn we bij het gedeelte van het kronkeltje. Als je een tijdje naar achter gekeken hebt en alle schotjes weer terug zet, kijk je ook eens naar voren. In eerste instantie enigszins tevreden, maar toen gefronst. Want wat gaat die ketting toch vreemd op zijn kant die buis in? Is dat normaal? Al snel besef ik dat ik al een hele tijd dus met een ketting rond rijd die een halve slag gedraaid is. Enigszins beschaamd besef ik dat ik dat makkelijk had gemerkt als ik de piepjes en kraakjes van mijn fiets serieus had genomen. Zonder iemand er van te vertellen, heb ik een snelschakelaartje gevonden en de ketting een halve slag gedraaid. Stil joh. Moet je ook eens doen. 😉

Als topje chocoladehagel op de slagroom ook de kettingen gesmeerd. De fiets is nu echt stiller.

PS: die kronkel in de ketting had blijkbaar ook een voordeel. De ketting liep niet van het voorblad af. Nu het ding weer recht is moest ik vanochtend even in het vooronder duiken om de ketting weer op het voorblad te leggen. Misschien toch weer eens die voorderailleur als geleider plaatsen. Ondertussen een paar plastic handschoenen in mijn noodtas gelegd….