Cyclevision 2016

Kort gezegd. Ik heb geweldig genoten. Hieronder mijn foto’s.

Heen en weer gereden met de Quest en zelfs een beetje om gereden om de drukte van Amsterdam te ontwijken. Via een mooie route via Nauerna, Halfweg eigenlijk opeens bij Slotervaart aangekomen.

Aangekomen dacht ik eerst het tentje op te zetten, maar de start/finish toren lonkte zo hard dat ik er geen weerstand aan kon bieden en ben naar Gerard in zijn domein gelopen. Een van de redenen tot de haast was de socialmedia meet and greet die ik wilde laten plaats vinden in het Olympia café. En een paar mensen heb ik nu dan ook van gezicht gezien.

Bij een trotse demo van mijn lamp bleek het niet te werken. Later bleek dat de accu helemaal leeg was. Vreemd, ik had hem toch echt opgeladen. Misschien had de lamp aan gestaan?

’s Middags had ik mezelf uitgeleefd in het Velodrome. Het geluid klonk daar met een gigantische galm, maar ik was lekker bezig en viel niemand lastig. En ik stond bij de start en kon elke fiets bewonderen. Wel vervelend dat ik niet alleen moest kletsen maar ook moest organiseren. Wat betekende dat uiteindelijk alles door elkaar aan de start verscheen. En geen enkele wedstrijdrijder die klaagde. Als volleerde vakantiegangers stonden ze op hun beurt te wachten om daarna als een dolle stier een snelste ronde eruit te persen op de doodenge baan die Velodrome heet. Als je een achtbaan niet eng vindt, moet je zo’n velodrome eens proberen. Met bochten waar de baan ver over de 45 graden schuin is, moet je een doodsverachting hebben om daar met 60 of hoger overheen te razen. Een paar keer ging het fout, maar gelukkig geen verwondingen.

Moeiteloos ging dat over in de rest van de dag en voor het avondeten heb ik de tent opgezet. Vrij toevallig via een gesprek met BasBoer2 kwam ik een mooi droog plekje tegen op een klein verhoginkje. Gevolg was wel dat mijn oude Quest naast de splinternieuwe Quatrovelo stond. Saillant detail dat de Quatrovelo nu lichtblauw is, wat dezelfde kleur is wat Quest 1 ook 15 jaar geleden was. En het avondeten was top! Misschien wat weinig voor de hongerige racers, maar voor overgewichtige mensen als wij ruim voldoende. En dan het toetje nog.

De avond besteedt aan een overmaat aan ouwehoeren, tot mijn cvs zei dat het wel tijd was om te gaan slapen. De rest ging nog lang door. In mijn tent kwam ik er achter wat het begrip verhoginkje ook voor nadelen heeft. Mijn hoofd lag lager dan mijn benen. Met een geïmproviseerde kussen lukte het aardig om een en ander te overbruggen, maar comfortabel is toch anders. De volgende dag bleek mijn Aldi tentje (gekregen van mijn vrouw dus altijd goed), het hoosweer goed overleefd te hebben. Ik snap daar niets van, maar vindt het niet erg. Het onweer maakte me nou niet bepaald uitgeslapen.

Om 8 uur na een heerlijk ontbijt, stond ik met Gerard en Theo weer aan de baan voor het criterium. Maarten kwam na zijn race gezellig helpen en ook Marten was van de partij. Bas maakte foto’s, de ligfietsspecialisten showen bij de start/finish hun spulletjes en de Quatrovelo rijdt menig rondje op het terrein. Ik grap dat deze fiets niet meer schoon te krijgen is van het kwijl dat er op zit vastgekoekt.

Om 12 uur was er een drukke socialmedia tweetup en ondertussen reden de racers hun rondjes voor de 3- en 6- uurs race. Het bleef gezellig druk aan de baan en binnen waren er lezingen, waar ik niets van zag.

En dan blijkt mijn tijd op te zijn. Ik moest opruimen en naar huis. Daar schijn ik een gezin te hebben die ook vandaag nog mijn aandacht eist. En een deel van de lol is natuurlijk de foto’s aan de jongens te laten zien. Zeer geïnteresseerd zijn ze in de fietsen van de kinderen van Bentlage en Sybrandij. Het opruimen gaat goed en na wat afscheid nemen, rijd ik naar huis. Onderweg haal ik de Quetzal van een echtpaar uit IJmuiden in. Die gelukzalige gezichten zijn wel heel erg beeldend voor het heerlijke weekend. En dat ze op een kort stukje gewoon een racefietser voor blijven met diezelfde glimlach doet mij ook goed.

Hieronder de foto’s. En in een ander stukje ga ik in op wat opmerkingen over Cyclevision 2016, opmerkingen van mensen en andere indrukken.

Bijna weg en de officiële wat heb ik in de fiets foto.

Wachten voor de pont. En dat rode licht geeft trouwens aan, dat hij daar niet aan komt. Steppen geblazen.

Op de pont verveel ik me snel. Dus maar eens de binnenkant op de foto…

Op een pont verveel ik me snel. Mooi uitzicht.

Het houten ding is een steun voor tijdens beurzen.

Mooie oplossing voor een staartpunt. Licht en makkelijk af te nemen.

De zelfbouw FWD ligfiets van @marathonrenner, aka Erik.

Want een DF kan altijd nog sneller.

Naked bike race? Je ziet het steeds vaker.

De zelfgebouwde velomobiel van Lars. Hij reed er hard mee rond en de fiets sliep in zijn tent.

Detail van inhoud van de Beano van Slade. Let op de crank.

Velomo race trike. Ook met die bijzondere achtervork.

Velomo race trike. Ook met die bijzondere achtervork.

Een van de Sybrandies. Alle 30 kinderen van Sybrandij reden mee in de wedstrijd.

En heerlijk toch, als je moet wachten en er staat zo’n mooie gesoigneerde CHR voor je neus.

Der grauer liegerad en berijder en zus op haar ligfiets en vader als coach. “Du must schnell fahren!!”.

Hier zie je nog een keer die Carbontrike. Laag en inderdaad snel.

Bij de Carbontrike wedstrijd fiets is het zitje onderdeel van het frame. Ziet er super mooi uit.

Carbontrike…. trike

Ophanging achtervork van de Velomo trike en het asymetrische achterwiel. Wat een liefde voor de fiets.

Velomo voorvork en ophanging van carbon.

Optie op de QV: een kinderzitje.

En de Quatrovelo buiten. En de hele dag kijkers, voelers en rijders.

Gezellig.

Start van het criterium fulle faired (Wat eigenlijk dus gewoon velomobielen en Stephen Slade is.

De Quatrovelo bij de lezing, met Allert aan de praat.

Een Evo-K, zonder wielen, stoel en aandrijving in de catacomben van Cafe Olympia.

Een Evo-K, zonder wielen, stoel en aandrijving in de catacomben van Cafe Olympia.

Het opvallende shirt. Leuk, weer een fietsshirt erbij!

Een mooie zelfbouw lowacer, die dan zomaar wild gevonden is. Kijk naar die aandrijving.

De speculoos.

De Speculoos, voorwiel

De allerstilste velomobiel van het weekend. De 007 van Eva.

Oude glorie, met vast een mooi verhaal.

En de finish lijn wordt weer eens verplaatst en de rijrichting verandert.

Start van de 3/6 uurs.

Marten Gerard en Richard dag en nacht aan het werk.

De volgeladen e-step van Marc Burgers voor noodgevallen. Dit is de tweede lading!

De Quetzal van het stel wat ik op de terugweg weer tegen kom. Mooi ding.

Beeld vanuit de finish/start hok

Een rechte weg naar de pont. Daar is zo’n Quest voor bedoeld.